داده‌های مرکز آمار ایران نشان می‌دهد در شش ماهه نخست سال ۱۴۰۱، هزار و ۸۵ تولد فرزند از مادران زیر ۱۵ سال در ایران به ثبت رسمی رسیده است.
بر اساس داده‌های مرکز آمار، از ابتدای بهار تا پایان تابستان سال ۱۴۰۱، تعداد ۲۰ هزار و ۶۴۸ مورد ازدواج برای دختران زیر ۱۵ سال ثبت شده است.
در همین فاصله زمانی، ۱۲ مورد ازدواج برای مردان زیر ۱۵ سال و ۵ تولد نیز از پدران زیر ۱۵ سال در ایران رخ داده است.
بر اساس اعلام سازمان ملل، هر انسان زیر ۱۸ سال کودک محسوب می‌شود. اما به موجب ماده بحث‌برانگیز ۱۴۰۱ قانون مدنی ایران، حداقل سن قانونی زن برای ازدواج ۱۵ سال و حداقل سن قانونی مرد برای ازدواج ۱۸ سال مصوب شده است. اما این شرط سنی، در مواردی که «مصالح اقتضا کند یا با پیشنهاد مدعی‌العموم و با تصویب محکمه» برای دختران بالای ۱۳ سال و پسران بالای ۱۵ سال مجاز است.
نخستین ماده قانونی در این خصوص، سال ۱۳۱۳ تصویب شد که حداقل سن زنان و مردان برای ازدواج را ۱۵ و ۱۸ سال تعیین کرده بود. این ماده قانونی در سال ۱۳۵۳ با اتکا به ماده ۲۳ قانون حمایت از خانواده تغییر کرد و حداقل سن زن و مرد برای ازدواج به ترتیب ۱۸ و ۲۰ سال تعیین شد. پس از وقوع انقلاب ۱۳۵۷، رهبر جمهوری اسلامی قانون حمایت از خانواده را لغو کرد و دوباره همان ماده ۱۴۰۱ (مصوب ۱۳۱۳) مبنا قرار گرفت.
