حدود ۷ ماه پیش، زمانی که لشکر طالبان به کابل رسید و در ارگ ریاست جمهوری نشست، کمتر کسی امید داشت با یک «طالبان» آپدیت‌شده روبرو شود. گرچه در روزهای اول نشانه‌ها و حرف‌هایی درباره آزادی کار و تحصیل زنان، احترام به تمام قومیت‌ها، نبود نگاه دگم اندیشانه درباره شریعت اسلام، برقراری امنیت جانی و اقتصادی و… شنیده می‌شد، اما حالا به نظر می‌رسد این طالب، همان طالبی است که در ۳۰ سال گذشته آتش جان سرزمین خسته افغانستان بوده است.
موج محدودیت‌ها که از همان روزهای اول آغاز شد، قدم به قدم بیشتر و بیشتر می‌شود؛ تا حدی که به نظر می‌رسد طالبان قصد برقراری حکومتی مانند سال‌های پایانی دهه ۱۹۹۰ دارد.
در تازه‌ترین فرمان، ورود مردان بدون ریش و لباس سنتی افغانی به ادارات و سازمان‌ها ممنوع شده است.
به نقل از «یکصدا»، ریاست استخبارات امارت اسلامی (اطلاعات و امنیت)، در بخشنامه‌ای به رئیس الوزرا، از او خواسته به تمامی اداره‌های دولتی به صورت جدی دستور دهد، با منسوبین این اداره همکاری «فعال و لازم» داشته باشند.
ملا حسن آخوند، رئیس الوزرای امارت اسلامی، تمامی اداره‌های دولتی را مکلف کرده که با منسوبین وزارت امر به معروف، برای« امر به معروف و جلوگیری از منکرات» همکاری کنند.
گروه طالبان پس از ۲۰ سال جنگ با نیروهای دولتی و خارجی در افغانستان «امارت اسلامی» خود را که در حمله آمریکا در اکتبر ۲۰۰۱ ساقط شده بود، احیاء کرد. و در روز ۱۵ آگوست در حالی وارد کابل شدند که دو هفته تا پایان مهلت جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا برای خروج کامل نیروهای آمریکایی از افغانستان باقی مانده بود.
این گروه در سال ۱۹۹۴ و حوالی شهر قندهار در جنوب افغانستان شکل گرفت. بنیانگذار آن ملا محمد عمر، یکی از روحانیان محلی بود که رهبری این گروه را تا زمان مرگ در سال ۲۰۱۳ برعهده داشت.
در سال ۱۹۹۴ آن‌ها کنترل شهر قندهار را با مقاومتی اندک در دست گرفته و تا ۱۹۹۶، کابل پایتخت افغانستان را هم تصرف کردند و تا سال ۲۰۰۱ در قدرت بودند.
حکمرانی طالبان بر اساس تفسیر سختگیرانه‌اش از شریعت اسلام بود. اعدام و شلاق زدن در ملأ عام، منع تحصیل و کار زنان، ممنوع کردن کتاب‌ها و فیلم‌های غربی و صدها موارد دیگر.
با فرار اشرف غنی رئیس جمهوری در ۱۵ آگوست و ورود مجدد طالبان و به قدرت گرفتن دولت، آن‌ها به همه وعده دادند که به همه حقوق انسانی پایبند هستند و کار و تحصیل زنان در چارچوب اسلامی بلامانع است.
اما با گذشت چند ماه از حکومت طالبان هنوز زنان و دختران افغان حق حضور در کلاس درس، دانشگاه یا محل کار را ندارند و تلویزیون‌های این کشور نیز حق پخش برنامه یا سریال با حضور زنان را ندارند. زنان بدون یک محرم مرد حق سفرهای طولانی و خارج شدن از افغانستان را ندارند. و ده‌ها قانونی که زنان و مردان افغانستان را از حقوق اولیه انسانی شان محروم کرده اند.
