در سال ۱۹۱۹ پس از آنکه نیروهای یونانی شهر ازمیر را اشغال کرده و حدود دو هزار نفر را در این شهر کشتند، مانند بخشی از خاک عثمانی، بخشی از نیروهای اجتماعی نیز از حاکمیت جدا شدند. این نیروی اجتماعی خواهان آن بود که قوای نظامی یونان را از خاک کشور خود بیرون کند.
همین خواسته باعث شد در آنکارا حکومتی جدید پدید آید. این حکومت نه نیروی نظامی چندانی در اختیار داشت و نه قدرت مادی چندانی بود که بتواند در مقابل نیروهای یونان ایستادگی کند. همچنین جنگهای چندین سالهای که در دوره جنگ جهانی اول روی داده بود نیز از قوای نظامی این کشور کاسته بود.
از این رو برای بازسازی ارتش و تجدید قوای نیروی نظامی، تمهیدات گستردهای در نظر گرفته شد. بعد از این آمادگیها بود که در آگوست ۱۹۲۲ فرماندهی ارتش ملی ترکیه موقعیت را برای آغاز حمله مناسب دید و حملات از طریق دو لشکر به مواضع مختلف نیروهای یونان آغاز شد. این عملیات رعد آسا، نیروهای یونانی را دچار شکستی سنگین کرد و آخرین ضربه زمانی به این نیروها وارد شد که مواضع دوملوپینار به دست نیروهای ارتش ملی ترکیه فتح شد.
از آن روز به بعد، همواره ۳۰ آگوست به عنوان «عید پیروزی» در ترکیه جشن گرفته شده و خاطره آتاتورک به عنوان فرمانده این مبارزه که به عنوان «تعرض بزرگ» نامگذاری شده بود، گرامی داشته میشود.