ازجمله – حملات اخیر سگهای ولگرد خیابانی به کودکان در غازیانتپ، اسپارتا و قونیه منجر به جراحات و حتی مرگ ناشی از گازگرفتگی یا تصادف کودکان در هنگام فرار از سگها شده است.
در حالی که ترس از سگ های ولگرد افزایش یافت، “اقدامات شدید” اتخاذشده برای مقابله با ظلم به حیوانات با استقبال بسیار خوبی از سوی کسانی که حیوانات را دوست دارند، مواجه شده است. یلدیز تیلبه خواننده ترکیهای که پیشنهاد مسمومیت سگهای ولگرد متجاوز را داده بود، با واکنش شدیدی مخصوصا در شبکههای اجتماعی مواجه شد.
این حملات بحثهایی را که سالها در جریان بود، دوباره برانگیخت.
گزارش نظرسنجی وزارت کشور ترکیه نشان میدهد، اکثریت شهروندان ترکیه حیوانات ولگرد را خطرناک نمیدانند. بر اساس این نظرسنجی، تنها ۳۴٫۳ درصد از جمعیت ترکیه حیوانات ولگرد را یک تهدید میدانند در حالی که ۴۵٫۱ درصد مشکلی با آن ها ندارند. این بررسی همچنین نشان میدهد که حملات حیوانات ولگرد نادر است؛ در پاسخ به این سوال که آیا تا به حال توسط حیوانات ولگرد مورد حمله واقع شدهاند، ۶۱٫۸ درصد از شرکتکنندگان پاسخ منفی دادهاند.
در این نظرسنجی از شرکتکنندگان پرسیده شد که «آیا حیوانات ولگرد را باید در جایی که هستند رها کرد یا به پناهگاهها برد؟» حدود ۳۹٫۳ درصد گفتند که باید به پناهگاهها منتقل شوند در حالی که۴۵٫۱ درصد گفتند بهتر است محیط زندگی آنها تغییر نکند.
برخی معتقدند گرسنگی و اعمال انسانها، حیوانات ولگرد را به سمت پرخاشگری سوق میدهد، حال آنکه برخی دیگر، انسان را اشرف مخلوقات میدانند و معتقدند که حفاظت از جان انسان باید در اولویت باشد.
پس اشتباه کجاست؟ چرا برخی مردم سگ های ولگرد را هیولا میبینند؟ آیا شیوههای موجود کافی است؟ در مورد این موضوع چه کاری میتوان انجام داد؟
چرا سگ ها در خیابان هستند؟
ترکیه سال هاست که به دنبال راهحلی برای مشکل سگهای ولگرد در خیابانهاست. سگهای عقیمنشده یکی از دلایل اصلی افزایش تعداد سگها در خیابان هستند. پذیرش سگ در ترکیه در مقایسه با بسیاری از کشورهای دیگر بسیار آسانتر است. حتی سگهایی که به عنوان «نژادهای خطرناک» طبقهبندی میشوند را میتوان بهراحتی قبل از اجراییشدن مقررات مربوط به نژادهای خطرناک در ژانویه پذیرفت. سگهایی که اغلب از فروشگاههای حیوانات خانگی خریداری میشوند، زمانی که صاحبان آنها قادر به ارائه مراقبت کافی نیستند در مناطق کوهستانی و مکانهای دور از مراکز شهر رها میشوند.
مثلاً مردم در ابتدای تابستان سگ ها را به عنوان توله میخرند و در پایان فصل آنها را در جایی رها میکنند. این سگها که نمیتوانند مراقبت لازم را داشته باشند، در نهایت با زندگی خیابانی سازگار میشوند.
کنترل و پرورش سگهای ولگرد دشوار است، زیرا سگهای ولگرد با سگهای بیشتری نسبت به سگهایی که در خانه نگهداری میشوند تعامل دارند و در نتیجه تعداد تولههای بیشتری دارند. حیوانات ولگردی که مجبورند خیابانها را خانه خود کنند در یافتن آب و غذا با مشکل مواجه میشوند و حتی گاهی به دلیل ترافیک و شلوغی با موقعیتهای خطرناکی مواجه هستند. چنین سگهایی احتمالاً تهاجمی میشوند.
گوخان دوروکان، کارشناس رفتارهای دامپزشکی در گفتگو با دیلی صباح گفت: «دلایل اصلی افزایش سگهای ولگرد این است که تولیدمثل حیوانات کنترل نمیشود و مردم اغلب گربهها یا سگهای خود را در خیابان ها رها میکنند چرا که انتظارات آنها از “حیوان رباتی” برآورده نمیشود.» دوروکان ادامه میدهد: «افرادی که سگها را بدون توجه به اینکه باید از مشکلات رفتاری یا بیماریها مراقبت کنند و از اقدامات پیشگیرانه دامپزشکی معمولی خودداری کنند، خریداری میکنند با مشاهده اولین رفتار منفی، حیوان خانگی خود را رها میکنند».
در حال حاضر حیوانات ولگرد در خیابان ها وجود دارند و این استخر همیشه پر است. متاسفانه ثبت و کنترل نمیتواند عملی شود. چه نهادی کسانی را که حیوانات را در خیابان رها می کنند مجازات خواهد کرد؟ چگونه پیگیری خواهد شد؟ متأسفانه اینها سوالاتی هستند که بیپاسخ ماندهاند.
دوروکان با بیان اینکه خیابان ها مکان مناسبی برای حیوانات به ویژه سگ ها نیستند، گفت: «سگها برای زندگی با انسان تکامل یافتهاند. در صورت وجود غذا، آب، مکانهای استراحت و زیستگاه محدود، ابتدا برای بقا در گونه مبارزه میکنند و این باعث استرس آنها میشود. پس از آن، ممکن است به دلیل بدرفتاری، خشونت جسمی و روانی و بیماریهای ویروسی با مردم خوشرفتار نباشند.»
«در غیر این صورت، هر سگی آماده برای زندگی با انسان ها متولد میشود. اگر رفتار آن بدتر شود، بیشتر به دلایل محیطی است.»
دوروکان تاکید کرد که تعبیر سگ پرخاشگر صحیح نیست چرا که پرخاشگری یک ویژگی شخصیتی یا بیماری نیست بلکه یک رفتار پویاست و به عنوان نشانه برخی از بیماریهای روانپزشکی مانند استرس، اختلالات اضطرابی و ترس ظاهر میشود. اول از همه، باید بدانیم که دستزدن به سگ ایستاده، نزدیکشدن به آن هنگام غذا خوردن یا خوابیدن و لمس بالای سر و پنجههایش میتواند باعث رفتار پرخاشگرانه شود. هنگام مواجهه با سگی که رفتار پرخاشگرانه از خود نشان میدهد، لازم است به دنبال آن نروید و بیشتر او را نترسانید.
هنگام مواجهه با حمله چه کنیم؟
دوروکان با تاکید بر اهمیت حفظ آرامش در هنگام مواجهه با حمله احتمالی سگ، میگوید [در صورت حمله] دستها و بازوها باید نزدیک بدن نگه داشته شوند. دوروکان افزود: «توصیه میشود دستها را نزدیک ناحیه کشاله ران به هم متصل کنید، از نگاه کردن به سگ و تنفس عمیق خودداری کنید. در غیر این صورت، هر چه بیشتر به سگها هشدار دهید، بدوید یا به آنها حمله کنید، حملات خشونتآمیزتر میشوند.»
وقتی در جنگل به خرس یا گراز وحشی برخورد میکنیم، منطقی نیست که به آنها بگوییم این جنگل ماست، شما از اینجا بروید. مهم این است که مشکلاتی را که باعث این درگیریها می شود، از بین ببریم.
دوروکان با اشاره به اینکه فعل و انفعالاتی که در آن نمیدانید چه کاری باید انجام دهید میتواند باعث ایجاد اضطراب در مورد بقا شود، گفت: «این یک احساس بسیار عادی برای سگهای ولگرد و انسانها است. مردم باید سگ ها را بشناسند، رفتار آنها را بدانند، بدانند چگونه در یک بحران با آنها تعامل کنند. این را میتوان با افزایش آگاهی در مورد سگها از دوران اولیه، همانطور که در بسیاری از کشورهای خارج از کشور انجام میشود، به دست آورد».
دوروکان تاکید کرد: «آموزش رفتار و روانشناسی حیوانات توسط دامپزشکان همچنین میتواند از حوادث تلخ جلوگیری کند. اگر ما هوشیار باشیم، درگیریها کاهش مییابد. بسیاری از کشورهای جهان این کار را انجام میدهند و نتایج بزرگی کسب میکنند».
با عقیمسازی موثر، افزایش چشمگیر استخدام دامپزشکان در شهرداری و بخش دولتی و تخصیص بودجه، آموزش عمومی و بازرسی و کنترل حیوانات، معضل حیوانات ولگرد بدون آسیبرساندن به آنها ظرف ۱۰ سال قابل حل است.
دوروکان با اشاره به نقش مهم مدیریت مدرن شهرداری در حصول اطمینان از راهحل مناسب برای معضل حیوانات ولگرد در خیابانها، گفت: «برخی شهرداریها حتی سرپناه ندارند، سگها و گربههای ولگرد به دست مردم و کلینیکهای خصوصی رها شدهاند. اما مسئولیت حیوانات ولگرد بر عهده شهرداری است که باعث ایجاد اصطکاک بین کلینیک های دولتی و خصوصی میشود.»
او افزود: «دولت های محلی مسئولیت بزرگ مراقبت از حیوانات ولگرد را بر عهده دارند.»
دوروکان با این استدلال که رها کردن حیوانات راه حل نیست، گفت: «این روش خوبی برای گفتن آن است، اما در واقع به این معنی است که آنها کشته میشوند. حیوانی که سالم است نباید کشته شود، من به عنوان یک دامپزشک از عقیمسازی دفاع میکنم. ما دامپزشکان قادر به حل این مشکل هستیم.»
دوروکان با بیان اینکه تا زمانی که بودجه کافی تخصیص داده شود و برای سازماندهی، برنامه ریزی و اجرای برنامه ها تلاش شود، میتوان مشکل را حل کرد و افزود: «اتانازی راه آسانی است و کمکی به حل مسئله نمیکند.»
قانون چه میگوید؟
در ترکیه، طبق ماده ۶٫۴ قانون حمایت از حیوانات به شماره ۵۱۹۹، که در سال ۲۰۰۴ لازم الاجرا شد، ضروری است که حیوانات ولگرد عقیم شده، واکسینه شده و احیا شده پس از ثبت در محیطی که از آن گرفته شدهاند رها شوند.
مجدداً بر اساس ماده ۷٫۱-الف آیین نامه اجرایی حمایت از حیوانات، شهرداریها موظفند نسبت به جمعآوری دامهای یتیم یا ضعیفشده، عقیمسازی، واکسیناسیون، ارائه و مراقبتهای پزشکی اقدامات لازم را انجام دهند. سپس آنها را به محیطی که از آنجا برده شدهاند برگردانند، و از پرونده پذیرفتهشدگان نگهداری کنند.
در حالی که شهرداریها مسئول مقررات مربوط به حیوانات ولگرد هستند، دو راهکار در راستای قانون اعمال میشود: پناهگیری و عقیمسازی.
انجمنهای حقوق حیوانات و برخی از دوستداران حیوانات نسبت به پناهگاهها بدبین هستند و معتقدند شهرداریها نمیتوانند این تعداد سگ ولگرد را در خود جای دهند و پناهگاههای موجود امکانات کافی ندارند. راه حل به گفته مخالفان پناهگاه عقیمسازی موثر و رها کردن حیوانات ولگرد به محل زندگی آنهاست.
حیوانات انرژی منفی را احساس می کنند
اومور گدیک، مدافع حقوق حیوانات و رئیس موسس انجمن هاچیکو (انجمن حمایت از حیوانات در برابر درماندگی و غفلت) معتقد است که اجرای مؤثر عمل عقیمسازی که در قانون تصریح شده است و افزایش تعداد پناهگاهها کمک قابل توجهی به حل این مشکل خواهد کرد. .
گدیک در گفتگو با دیلی صباح گفت که بسیاری از شهرداریها مراکز بازپروری یا خدمات دامپزشکی برای حیوانات ولگرد ندارند و هر شهرداری باید مراکزی داشته باشد که بتوانند خدمات جامع مراقبت از حیوانات را ارائه دهند.
هاچیکو ۱۲ سال است که فعالیت میکند. ما در بسیاری از مناطق به حیوانات غذا میدهیم و در این فعالیتها هیچ گزندی رخ نداده است. از آنجایی که تیمهایی که ما به میدان میفرستیم، سرپرستان میدانی ما میدانند چگونه به حیوانات نزدیک شوند. حیوانات انرژی منفی را احساس میکنند.
گدیک با تاکید بر اینکه به جای اینکه شهرداریها یا ادارههای دامپزشکی به تنهایی مسئولیت حیوانات ولگرد را بر عهده بگیرند، گفت: «شهرداریها باید با انجمنهای فعال در زمینه حقوق حیوانات، به ویژه با افراد فعال در این زمینه، همکاری کنند.»
او همچنین گفت که برای جلوگیری از افزایش حیوانات ولگرد، فروش حیوانات در پتشاپها و تکثیر غیرقانونی سگ و گربه باید ممنوع شود: «بهپذیرفتن سگها از پناهگاهها یا خیابانها باید تشویق شود. خیابان ها پر از سگ های اصیل است، بنابراین کسانی که میخواهند چنین سگهایی بخرند میتوانند این گزینه را نیز در نظر بگیرند.»
«به عنوان بخشی از فعالیتهای انجام شده توسط هاچیکو، ما به زودی مزرعه زندگی بیکوز هاچیکو را افتتاح خواهیم کرد. در اینجا هدف ما بهویژه این است که کودکان با حیوانات ارتباط برقرار کنند و زمانی را با هم بگذرانند و در نتیجه بر ترس خود از حیوانات غلبه کنند.» او با اشاره به اهمیت افزایش آگاهی در مورد رفتار و روانشناسی حیوانات گفت.
گدیک با بیان اینکه این انجمن سمینارهایی را در مورد این موضوعات برگزار می کند، گفت: «در مدارس هیچ درسی وجود ندارد که به کودکان نحوه نزدیکشدن به حیوانات را آموزش دهد. هاچیکو تلاش می کند این خلا را پر کند. به نظر ما، میتوان به همه یاد داد که چگونه با حیوانات رفتار کنند.»
گدیک با تاکید بر اینکه افرادی که در پناهگاهها کار میکنند باید با دقت بیشتری انتخاب شوند و آنها دوستدار حیوانات باشند، گفت: «کارکنان باید در زمینه رفتار و روانشناسی حیوانات نیز آموزش ببینند. همه پناهگاهها باید دارای سیستم دوربین بیستوچهارساعتهای که هفت روز هفته فعال است باشند. من فکر میکنم اگر در وهله اول اقدامات احتیاطی انجام شود، میتوان از وقوع تجاوزات جلوگیری کرد.»
برخی بر این باورند که رها کردن سگها پس از عقیم شدن به محلی که در آن پیدا شدهاند، راهحل درستی نیست. قانون شماره ۵۱۹۹ در پستهای حساب کاربری به نام «مشکل سگ ولگرد» در توییتر مورد انتقاد قرار گرفته است. این حساب استدلال می کند که «عقیمسازی به عنوان یک راهحل معتبر پذیرفته نمیشود و سگهایی که پس از عقیمسازی رها میشوند نیز به مردم حمله میکنند و باعث بروز حوادث میشوند.»
مدیر این حساب به دیلی صباح گفت که مشکل سگهای ولگرد «یک مشکل نسبتا ساده با راه حلهای ساده است.»
«مقامات بهتر از هر کس دیگری میدانند که برای جلوگیری از تهدید سگهای ولگرد برای انسانها، جمع آوری سگهای ولگرد از خیابان ها ضروری است. سیاست عمومی خوب این است که اجازه ندهیم هیچ سگ ولگردی در خیابانها پرسه بزند، جایی که انسانها از هر سگی مراقبت میکنند و در بیرون از خانه به بند انداخته میشوند.»
این کاربر، با این استدلال که نمیتوان انتظار داشت سگهایی که شکارچیهایی هستند که به صورت دسته جمعی شکار میکنند، با انسانها همزیستی مسالمتآمیز داشته باشند، گفت: «کلاً ایده تحمل حضور سگهای ولگرد در خیابانها پوچ است. سگ اخلاق ندارد، عواقب اعمال خود را درک نمی کند. همه باید بدانند که در حال حاضر، پس چرا مقامات ما ایمنی و سلامت شهروندان را فدای حیوانات خطرناکی قرار میکنند که میتوانند در هر زمان بدون هیچ دلیل آشکاری حمله کنند؟»
مدیری با بیان اینکه مشکل سگ های ولگرد حل نشدنی به نظر می رسد زیرا مسئولان وانمود می کنند که چنین مشکلی وجود ندارد، گفت: «عدم تمایل به تشخیص مشکل سگهای ولگرد در وهله اول دلیل این است که ما این وضعیت را داریم.»
این مدیر افزود: «همکاری با سازمانهای مدافع حیوانات و سگها که از نگهداری سگهای ولگرد در خیابانها حمایت میکنند، کمکی به حل این مشکل نمیکند.» او همچنین تاکید کرد: «هیچ کشوری در دنیا وجود ندارد که مشکل سگهای ولگرد خود را با عقیمسازی و رهاسازی مجدد آنها به خیابانها حل کند.»
این مدیر با بیان اینکه عقیمسازی جمعیت سگها را به میزان قابل توجهی کاهش نمیدهد و از پرخاشگری جلوگیری نمیکند، گفت: «بسیاری نیز نمیدانند که منشا سگهای ولگرد در ترکیه حیوانات خانگی رها شده نیستند که تنها بخش کوچکی از جمعیت سگهای ولگرد هستند. غذا دادن به سگهای وحشی در مناطق روستایی، دفن زبالهها، جنگلها، کوهها و روستاها تضمین میکند که تعداد سگهای وحشی فقط در حال افزایش است. برخی از این سگهای وحشی به مناطق شهری مجاور نقل مکان میکنند و گلههای مخصوص به خود را ایجاد میکنند و به این امر کمک میکنند.»
اومور گدیک: «ترکیه کشور گیاهخواری نیست. ما با همه حیوانات یکسان رفتار نمیکنیم: برخی از حیوانات را که به نظر مضر هستند مانند موش و حشرات میکشیم، برخی را میخوریم و برخی دیگر را قربانی مناسک مذهبی خود می کنیم. امیدواریم با اعمال فشار بر قانونگذاران و مسئولان، تصمیمات مناسبی اتخاذ شود که با افزایش آگاهی در مورد سگ های ولگرد راه حل های واقعی را به همراه داشته باشد.»
این مدیر همچنین گفت: «قانونگذاران بیشتر مسئول وضعیت فعلی هستند و شهرداری ها فقط از قوانین جاری تبعیت می کنند.»
«غذا دادن به سگهای ولگرد باعث میشود که آنها نسبت به همه بهجز کسی که غذا میدهند، پرخاشگرتر شوند. گرسنگی انگیزه این حملات نیست زیرا بیشتر سگ های ولگرد در شهرها به ندرت گرسنه میشوند و با این حال هنوز رفتار پرخاشگرانهای دارند.»
آیا خیابانهای بدون سگ امکان پذیر است؟
نمونههای آن را در برخی کشورهای اروپایی میبینیم. به عنوان مثال، هلند اولین کشور جهان شد که از سگهای ولگرد عاری شد. از سال ۲۰۱۹ هیچ سگی در این کشور در خیابانها وجود نداشته است. با ایجاد زمینه جدیدی در این زمینه با انجمن حمایت از حیوانات که در سال ۱۸۴۶ در لاهه تأسیس شد، هلند یک قانون کلی “رفاه حیوانات” دارد که قوانین مربوط به چگونگی حیوانات را تنظیم می کند. علاوه بر این، صاحبان سگها موظف شدند در سال ۲۰۱۳ سگ های خود را حامل چیپست کنند.
اگر سگ با چیپست به پیادهروی برود و گم شود، به لطف تراشه به سرعت پیدا میشود. گربهها و سگهایی که در جادهها بدون چیپست یافت میشوند توسط مردم گزارش میشوند و حیوانات ولگرد توسط متخصصان به پناهگاه منتقل میشوند. شهرداریها از نظر قانونی مسئول نگهداری از سگها یا گربههای ولگرد حداقل به مدت دو هفته هستند. دو هفته بعد مسئولیت به پناهگاهها می رسد.
آلمان یکی از کشورهایی است که مقررات مختلفی در مورد سگهای ولگرد و گونههای خطرناک وضع کرده است. طبق مقررات قانونی در کشور، فردی که حیوان ولگردی را در خیابان پیدا میکند باید آن را به پناهگاه، دامپزشک یا پلیس اطلاع دهد. قانون حمایت از حیوانات، نحوه رفتار با حیوانات و ارائه سرپناه را تنظیم میکند.
صاحبان حیوانات خانگی در آلمان نیز باید مالیات سگ بین ۷۲ تا ۱۸۶ یورو (۷۹ تا ۲۰۴ دلار) را بپردازند. اگر سگ از «نژادهای خطرناک» باشد، این مالیات میتواند حتی بیشتر شود. برای سگهایی که خطرناک تلقی میشوند استفاده از پوزهبند در مکانهای عمومی یا خصوصی واجب است.
ممنوعیت نژاد خطرناک در ترکیه
در همین حال، مقررات مشابهی از ۷ دسامبر سال گذشته در ترکیه اجرایی شد. مقررات جدید بخشی از لایحه گستردهتر حقوق حیوانات است که سال گذشته اجرا شد و همچنین برای افرادی که سگها را به جای تحویل به پناهگاهها رها میکنند، جریمه میکند. همه سگها قبل از ثبتنام در کلینیکهای دامپزشکی عقیمسازی میشوند و برای ردیابی وضعیت آنها میکروچیپهایی تعبیه میشود. همچنین مالکان موظفند سگ های خود را در بند نگه دارند و همیشه دهان آنها را با پوزهبند بپوشانند تا از حمله به افراد و سایر حیوانات جلوگیری شود. آنها همچنین از ورود به فضاهای عمومی مانند زمینهای بازی منع شدهاند.
بر اساس این مقررات، داشتن پیت بول تریر، دوگو آرژانتینو، فیلا برازیلیرو، توزا ژاپنی، تریر آمریکایی استافوردشایر ممنوع است. افرادی که این سگهای خطرناک را میفروشند، آنها را با نژادهای دیگر مبادله می کنند، آنها را به نمایش می گذارند و آنها را قاچاق می کنند مشمول جریمه ای معادل ۱۱۰۶ دلار (۱۴۹۸۲ لیر) برای هر سگ خواهند شد.
طبق قانون، مالکین باید به ادارات زراعت استان ها یا ولسوالی ها نیز مراجعه کنند تا با سند عقیم سازی در سامانه PETVET ثبت شوند.
متأسفانه، برخی از صاحبان نژادهای سگ خطرناک حیوانات خانگی خود را قبل از ممنوعیت در مکانهای ایزوله رها کردند تا از فرآیند بوروکراتیک عبور کنند. از آنجایی که هر روز سگ های جدیدی به خیابانها اضافه میشود، حل مسئله سگهای ولگرد سختتر و سختتر میشود.
به طور خلاصه، یک بعد اخلاقی نیز در این موضوع وجود دارد. از این حیث، تعارض بعد مربوط به «حفاظت از اخلاق عمومی» نیز دارد.
بنابراین، راه حل مسئله باید متعادل باشد. در یک طرف ترازو، حقوق مادی و معنوی مردم در برابر حملات حیوانات ولگرد قرار دارد. از سوی دیگر، حقوق توسعه ذهنی افرادی که از حیوانات ولگرد مراقبت میکنند، حق بر محیط زیست و لزوم حمایت از حیوانات در برابر شکنجه است. این موضوع یک طرفه نیست، باید چند بعدی تلقی شود و به این صورت حل شود.
از سوی دیگر، موج اخیر حملات سگهای ولگرد در سراسر ترکیه نگرانیهایی را برای بخش رو به رشد پیکهای موتورسیکلت ایجاد میکند که ادعا میکنند بیشتر از دیگران در معرض خطر حملات هستند.
پیکها میگویند سگهای ولگرد دو برابر بیشتر با خطر مواجه هستند، سگهایی که ناگهان در خیابان ظاهر میشوند و آنها را بدرقه میکنند و امنیت رانندگی آنها را به خطر میاندازند و وقتی پیاده تحویل میدهند با حملات مستقیم سگهای وحشی مواجه میشوند.
وضعیت وخیم است، همانطور که سرنوشت یک دختر ۱۰ ساله نشان می دهد. M.M.P. در حال فرار از گله سگ های ولگرد متجاوز در شهر آنتالیا در جنوب ترکیه بود که در اوایل ماه جاری به یک خیابان شلوغ پرید و با یک کامیون برخورد کرد. این دختر روز دوشنبه جان باخت و اگرچه به طور غیرمستقیم، اولین قربانی مرگبار سلسله حملاتی بود که چندین قربانی به شدت مجروح شده است.
پیکها خواستار اقداماتی برای دور کردن سگهای ولگرد از مناطق مرکزی و مسکونی شهرها هستند و میگویند که آماده حمایت مالی از هر گونه طرحی برای مراقبت از سگها در مناطق روستایی به جای مناطق شهری هستند.
مورات تامریس، رئیس فدراسیون پیکها، روز سهشنبه به خبرگزاری آناتولی گفت که از هر اقدامی که «جان پیکها و سگها را حفظ کند» حمایت خواهند کرد. سگها ظاهراً از سر و صدای موتورسیکلتها ناراحت میشوند و اغلب پارس میکنند و موضعی تهاجمی در برابر پیکها اتخاذ میکنند. ما دشمن آنها نیستیم و آنها را خیلی دوست داریم، اما حملات آنها ممکن است گاهی کشنده باشد. سگ ها باید در مناطق جنگلی یا مکان های دور از محله ها باشند.تامریس تاکید کرد که برای ایمنی آنها نیز خوب است:«هر روز با سگ یا گربهای مواجه میشویم که توسط ماشینها له میشوند. مایه تاسف است. مردم این حیوانات را به فرزندی قبول نمیکنند و در پناهگاههای مناسب از آنها مراقبت نمیشود.»
تامریس خاطرنشان کرد: «پیکها بر خلاف رانندگان سایر وسایل نقلیه، در حفظ تعادل وسایل نقلیه خود مشکل دارند و حمله ناگهانی یا پارس سگهای متجاوز باعث بروز حوادث شده است. «سگها به طور غریزی از چمن خود هنگامی که یک غریبه را احساس میکنند دفاع میکنند. برخی از پیکها در هنگام تحویل بستهها، آنقدر عادت میکنند که در برخی مکانها با تعداد سگهای زیاد گوشت و استخوان با خود حمل میکنند تا بتوانند حواس سگها را پرت کنند.»
تولگا بکتاش، معاون فدراسیون پیکها، گفت که سگهای ولگرد به ویژه در کوچهها و جادهها در همه جا حضور دارند. «تقریباً همه پیکها با این مشکل روبرو هستند. به عنوان مثال، هفته گذشته، یکی از همکارانش با پارسکردن سگ و پریدن سگ روی او، به عابر پیاده برخورد کرد و عابر پیاده مجروح شد.»
