شورای عالی انقلاب فرهنگی جمهوری اسلامی، شامگاه یکشنبه ۱۸ دی ۱۴۰۱ بیانیهای درباره حجاب صادر کرد که در ابتدای آن تاکید شده: «حجاب یک حکم اسلامی و شرعی است و از اموری نیست که مذاهب اسلامی بر سر آن اختلاف داشته باشند».
در بیانیه این شورا که سیاستگذار اصلی در حوزه پوشش است، حجاب نشانه حرکت به سوی زندگی انسانی قلمداد شده است: «حجاب از جمله احکامی است که درک فلسفۀ آن دشوار نیست. هر کس با تاریخ جوامع بشری آشنا باشد تصدیق میکند که حرکت از برهنگی به سوی پوشش در همۀ جوامع انسانی کهن، نشانۀ حرکت به سوی زندگی انسانی است».
در این بیانیه، از حجاب بهعنوان بزرگترین خدمت ادیان به زن یاد شده است: «عفت و شرم، که پوشیدگی از لوازم و نتایج آن است، ارزشی اخلاقی و رفتاری و انسانی است. پوشیدگی سبب میشود تا زن در جامعه با فکر و شخصیتش شناخته شود، نه با اندام و زیباییهای ظاهریاش؛ و این بزرگترین خدمتی است که ادیان و بهویژه اسلام به زن کرده است که او را ملزم به رعایت حجاب ساخته تا کرامتش حفظ شود و چونان کالایی فروخته نشود و دست به دست نگردد».
در بیانیه شورای عالی انقلاب فرهنگی که پس از انقلاب ۵۷ با حکم سید روحالله خمینی جهت «گسترش نفوذ فرهنگ اسلامی در شئون جامعه» تاسیس شد نوشته شده: «حجب و حیای ذاتی زنان ایرانی بود که سبب شد تا پس از پیروزی انقلاب اسلامی، زنان در برابر تقاضای جمهوری اسلامی برای رعایت حجاب مقاومت نکردند». این در حالی است که کمتر از یک ماه پس از پیروزی انقلاب ۵۷، زنان در اعتراض به حجاب، تظاهرات گستردهای در روز ۸ مارس برگزار کردند و بسیاری از تظاهرکنندگان مورد ضربوشتم قرار گرفتند.
در بخشی از این بیانیه، «برهنگی زنان در غرب» با اعتیاد مقایسه شده است: «آنچه در غرب درخصوص برهنگی زنان اتفاق افتاده، شبیه افزوده شدن بر مقدار مصرف معتادان در اعتیاد است که سبب میشود آنها حساسیت خود را نسبت به مقدار کم از دست بدهند و با عادی شدن آن سطح از مصرف، خواهان مقدار بیشتر و بیشتری باشند».
در بیانیه شورای عالی انقلاب فرهنگی، به حمایت تیم ملی فوتبال آلمان از همجنسگرایان در جریان جام جهانی ۲۰۲۲ که با واکنش شدید از سوی کشور برگزارکننده (قطر) روبرو شد نیز اشاره شده است: «رفتاری که از بازیکنان تیم ملی فوتبال آلمان در اعتراض به ممانعت مسئولان کشور قطر از تبلیغ و ترویج نمادهای همجنسگرایی در مسابقات جام جهانی مشاهده شد، نمونۀ دیگری از روحیه استکباری غربیان برای تحمیل هنجارهای خود در قلمرو امور جنسیتی به همۀ مردم جهان است».
در این بیانیه تصریح شده که حکومت ۴۴ ساله جمهوری اسلامی نشان داده حجاب مانع فعالیتهای اجتماعی زنان نیست: «بر خلاف آنچه تبلیغ میشود، تجربۀ چهل و چهار ساله جمهوری اسلامی ایران ثابت کرده که حجاب بههیچوجه مانع حضور در فعالیتهای اجتماعی و دست یافتن به موفقیتهای علمی و هنری و ورزشی و اقتصادی و فرهنگی نیست. امروزه نیز زنان مسلمان ایران با رعایت حجاب اسلامی در همۀ عرصهها حضور دارند و روزبهروز دستاوردهای بهتر و بیشتری کسب میکنند».
در بخش پایانی این بیانیه، بر برخورد «هوشمندانه و واقعبینانه» با «بیحجابی» تاکید شده است: «مواجهه با آنچه در جامعۀ ما «بیحجابی» نامیده میشود باید کاملاً هوشمندانه و واقعبینانه باشد. چنانکه رهبر معظم انقلاب اسلامی هشدار دادند ضعف حجاب بعضی از بانوان را نباید به معنای بیاعتقادی آنان به مبانی دینی و مخالفت آنان با انقلاب و جمهوری اسلامی دانست و علاوه بر این باید علاوه بر چادر که حجاب سنتی و فراگیر زنان مسلمان ایران است، انواع دیگر حجاب را در چارچوب حکم شرعی حجاب محترم و مجاز دانست».
با وجود مطالبه آزادی پوشش که از همان ابتدای انقلاب ۵۷ مطرح شد و درحالی که اعتراضات سراسری ایران از شهریور ماه ۱۴۰۱ به دلیل برخورد مرگبار پلیس ایران با مهسا امینی به دلیل «بدحجابی» آغاز شد، جمهوری اسلامی همچنان روی مواضعش در خصوص قانون حجاب اجباری پافشاری میکند. در بخشی از این بیانیه، از حجاب بهعنوان «پرچم استقلال فرهنگی» جمهوری اسلامی یاد شده است.