ایوب مرمر، در مغازه ۲۵ متری نوارکاست فروشی‌اش در بازار سرپوشیده قونیه (Bedesten Çarşısı)، ۲۰ هزار کاست دارد؛ تقریباً تمام تاریخ موسیقی ترکیه.
ایوپ مرمر، در عصری که موسیقی به صورت فایل و در قالب آی‌پادها و تلفن‌های هوشمند رد و بدل می‌شود، هنوز عاشق نوار کاست است. او در مغازه‌ای که سال ۱۹۷۹ در بازار سرپوشیده قونیه باز کرده، ۲۰ هزار نوار کاست دارد که می‌توان با مرور آنها، در تاریخ موسیقی ترکیه قدم زد.
نوار کاست پس از پیشرفت تکنولوژی و ظهور سی‌دی، فلش مموری، اینترنت و تلفن‌های همراه، کم‌کم از عرصه انتشار موسیقی خارج شدند. با این حال نوستالژی‌بازهایی هستند که هنوز ترجیح می‌دهند لااقل بخشی از خوراک موسیقی‌شان را از طریق صفحه‌های گرامافون و نوارهای کاست دریافت کنند.
آقای مرمر هم در مقابل تمام تکنولوژی‌های اخیر در حوزه انتشار موسیقی، مقاومت کرده و یک‌تنه فرهنگ نوارکاست را زنده نگه داشته است. البته چند سی‌دی هم برای خالی نبودن عریضه در مغازه‌اش گذاشته، اما دلش با کاست‌هاست. او از دهه ۹۰ برای خرید نوارکاست به بازار عرضه آلبوم‌های موسیقی استانبول یعنی Unkapanı رفت و آمد داشته است.
آقا ایوب می‌گوید: «قدیم‌ها اوضاع کار خیلی خوب بود. هیچ‌وقت یادم نمی‌رود که یک شب، بیش از ۶۰۰ کاست فروختم. الان تولید نوار کاست و ضبط آلبوم‌های موسیقی روی آنها متوقف شده، ولی من در مغازه‌ام ۲۰ هزار کاست دارم. من و چند نفر دیگر، نسل آخر کاست‌فروش‌ها هستیم».
