آخرین بازمانده جامعه عشایری در ترکیه موسوم به «ساریکچیلی یوروک»ها ( Sarıkeçili Yörükler) که ماههای گرم سال را در استان قونیه واقع در آناتولی مرکزی میگذرانند، سفر خود را به سوی اقامتگاه زمستانیشان در مرسین آغاز کردند.
به گزارش روزنامه حریت در تاریخ ۲۸ نوامبر، جمعیت این گروه عشایری که از گذشته با شتر سفر میکنند، حالا به حدود ۲۵۰ نفر کاهش یافته است. عشایر ترک، قرنها در منطقه آسیای مرکزی زندگی کردند. از قرن نوزدهم، جمعیت این جامعه کاهش یافت. «یوروکها» که هنوز این سبک زندگی چند صد ساله را حفظ کردهاند، نیمی از سال را در مرکز آناتولی و زمستان را در استانهای جنوبی میگذرانند.
اقامتگاه تابستانی این عشایر در منطقه حادیم (Hadım) استان قونیه واقع شده است. آنها هر ساله در اوایل نوامبر با ۲۰۰ بز و شتر راهی مرتع زمستانی خود در جنوب ترکیه میشوند.
یوروکها پیش از این کوچ زمستانی، چادرهای خود را برچیده؛ غذا برای مسیر طولانیشان آماده کرده؛ از بزهایشان پنیر درست کرده؛ در اجاقهایشان نانهای نازک پخته؛ و در نهایت وسایلشان را بار شتر میکنند.
این عشایر در طول سفر امکان دارد به دلیل بارندگی و اتفاقات طبیعی، مدتی ولو طولانی را در نقاطی امن چادر بزنند. آنها سپس به سفر خود ادامه میدهند تا بتوانند زمستان را در آب و هوای معتدل مرسین بگذرانند. مقصد زمستانی آنها که سرزمین مادریشان محسوب میشود، روستایی در منطقه آیدینجیک استان مرسین است.
علی اوچار که با نام «علی پرنده» نیز شناخته میشود، به همراه همسرش هاتیجه، دخترش فاطما، دامادشان مصطفی و نوه دو و نیم سالهاش علی، از یوروکهایی هستند که کوچ زمستانی را آغاز کردهاند. علی ۶۶ ساله به خبرنگاران توضیح داد که بسته به شرایط آب و هوایی و وضعیت راه، روزانه بین ۵ تا ۱۰ کیلومتر طی میکنند.
اوچار گفت: «۱۰ روز پیش (نیمه نوامبر) از «آلاداغلار» در منطقه حادیم قونیه حرکت کردیم. کوچنشینی حرفهای است که از پدربزرگهای ما به ارث رسیده است. نسلهای بعد احتمالا نمیتوانند این کار را ادامه دهند. با اینکه شتر کمیاب است، ما با کاروان شتر سفر میکنیم».
با این حال، امروزه تمام اعضای یوروکها با شتر سفر نمیکنند. مصطفی باجاک از دیگر اعضای این گروه عشایری توضیح داد که او و خانوادهاش به جای شتر با وسایل نقلیه سفر میکنند تا بتوانند از پس شرایط طبیعی برآیند. او گفت: «تنها تفاوتمان با ۳۰ سال پیش این است که به جای شتر با تراکتور کوچ میکنیم. هیچ تفاوت دیگری وجود ندارد».
باجاک توضیح داد که فرزندان آنها در چادرها به دنیا میآیند و همان جا هم بزرگ میشوند. وی عنوان کرد که مشکلات یوروکها افزایش یافته و حفظ این شیوه زندگی، هر سال چالشبرانگیزتر میشود.
