یکی از اعضای کادر درمان در هر شیفت، مسیر ۱۹ کیلومتری تا محل کارش را می‌دود.
ینی‌شافاک- موسی آک‌بولوت ۴۲ ساله، هفده سال است که به توصیه‌ی یکی از نزدیکانش، در هر شیفت کاری از خانه تا محل کارش را رفت و برگشت می‌دود. او بر این باور است که از این طریق تمرکز روی کارش بیشتر بوده و همیشه هوشیار است.
آقای آک‌بولت که تکنیسین اتاق عمل دانشکده پزشکی دانشگاه «ماییس» است، فقط یک دونده آماتور نیست؛ او صاحب ۱۰ جام قهرمانی و نزدیک به ۱۰۰ مدال و دو در رشته دو و میدانی است.
دویدن در زندگی من جایی نداشت
موسی آک‌بولوت می‌گوید:«هیچ‌گونه رابطه‌ای با این ورزش نداشتم تا روزی که پسر دایی‌ام مرا تشویق به دویدن کرد. قبل از آن به طور معمول پیاده‌روی می‌کردم. یک روز پسر دایی‌ام به من گفت:«مسابقات ماراتن استانبول دارد شروع می‌شود. می‌خواهی شرکت کنیم؟» من هم با کمی تمرین پا به این مساقات گذاشتم. بعد از آن محیط اطرافم پر شد از دو و میدانی و آدم‌هایی که ربطی به آن داشتند. و من بیشتر بین آن‌ها بودم. بعد از آن هم مسابقات متعددی را شرکت کردم. ده عدد جام قهرمانی و حداقل ۱۰۰ عدد مدال و دو عدد لوح دارم. در مسابقات موفقیت‌های بزرگی کسب کردم.»
اگر ندوم بیشتر خسته می شوم
آک‌بولوت همه را به دویدن دعوت می‌کند و می‌گوید:«با دویدن از خانه تا محل کار و برعکس توانستم ارزش دویدن را کشف کنم؛ هم در زمان صرفه‌جویی شد و هم برای خودم خیلی بهتر شد. از خانه خارج می‌شوم و نزدیک ۱۹ کیلومتر تا محل کار می‌دوم، یعنی در طول روز ۳۸ کیلومتر. یک روز در هفته هم استراحت می‌کنم.
او ادامه داد: «من متاهلم و دو فرزند دارم. احساس می‌کنم خیلی زنده هستم.به همه توصیه می‌کنم اگر می‌توانید بدوید، بدوید! اگر هم نه، لااقل پیاده‌روی کنید. معمولا همکاران پزشک من می‌پرسند:«وقتی ۱۹ کیلومتر دویده‌ای، چه‌طور می‌خواهی کار کنی؟» و من در جواب می‌گویم:«اگر ندوم احساس خستگی بیشتری دارم.»
